Ruud, Anouk en Cyrille zijn vandaag vroeg uit de veren. Ruud bereidt een onbijtje voor zijn nieuwe huisgenoten. De anderen zijn ondertussen ook wakker en schuiven aan de, door de dames gedekte, tafel. Ze bespreken hun dag door en verdelen de huishoudelijke taken. Aan Cyrille de taak brood te bakken. Dit lijkt haar goed af te gaan. Ruud en Bart hebben in ieder geval niets aan te merken op haar handelingen. Even later is het brood klaar en kan het de oven in. Vervolgens gaan Willem, Cyrille en Anouk in het zonnetje zitten. Het is lekker warm buiten en het drietal geniet er van. De andere bewoners zitten binnen. Maurice en Karin zijn bezig met borduren. Bart legt een kaartje. In het BB huis is bijna niets te merken van de komst van de twee nieuwe bewoners. Maar schijn bedriegt.
Karin in de put
Als Karin even alleen is met Willem en Maurice, lucht ze haar hart bij de mannen. “Ik vertelde aan de psycholoog al dat ik bang was dat ik me alleen zou voelen. We waren heel close.” Ze heeft een beetje het gevoel dat in het huis alles is ontwricht. Het begint weer helemaal opnieuw. “Ik vind dat heel moeilijk. Ik mis Bianca. Het zijn nu kleine dingetjes die me moeilijk vallen. Die meiden kan je niets kwalijk nemen. Die zijn hartstikke leuk.” Willem begrijpt het allemaal wel: “Er gebeurt ook zoveel. Dat hakt er zo in. We zitten in zo’n kwetsbare positie, want we kunnen niet naar huis. Dit is ons bestaan.”
Karin: “We hebben het allemaal wel eens moeilijk.” Maurice: “Tuurlijk, we hebben allemaal wel eens een kutdag. Ik had dat vorige week.” Karin: “Als ik naar huis ga, heb ik het idee dat ik iedereen in de steek laat.”
Bart is de hele middag bezig Anouk het borduren bij te brengen. De opdracht vordert snel. Het logo is al duidelijk zichtbaar. Nu ook Anouk en Cyrille zich bezig gaan houden met het borduurwerkje lijkt een positief einde duidelijk in zicht.
Op het zelfde moment zitten Ruud en Maurice in de tuin. Ze staren weemoedig voor zich uit. Ruud verbreekt als eerste de stilte: “Ik heb er echt van genoten dat we met zijn vijven waren. Je wist wat je aan elkaar had.” Maurice is het met hem eens. “Het ging ook steeds beter met zijn vijven. Ik had het idee dat ik uit mijn zelf steeds meer ging doen.” Het gesprek verstomt weer en de twee kijken wazig voor zich uit. Maurice gaapt hard. Ruud even later: “Iedereen nam de tijd voor elkaar. Het was echt relaxed.” Maurice: “Ja, we zaten twee uur aan tafel.” Maurice gaapt weer. Ze lijken weinig puf te hebben en klagen wat over de komst van de twee nieuwe bewoners. Maurice: “Je merkte gewoon dat je met zijn vijven meer jezelf werd. Alhoewel ik denk dat me dat best zal irriteren als ik later terug zie hoe netjes ik ben.” Toch waardeert Ruud dat heel erg in Maurice: “Ik heb een hekel aan mensen die een ander spelletje gaan spelen dan ze zelf zijn.” Er volgt weer een lange stilte. Ruud probeert nog wel een gesprek over de kippen te beginnen: “Die kippen maken toch wel een paar wippies per dag. Ze trekken zich nergens van aan. Gewoon voor onze ogen, huppakee”, maar verder dan dit komt hij niet.
Cadeautjes
Karin heeft onderhand cadeautjes gekregen van twee goede vriendinnen. Deze hadden ze haar bij binnenkomst in het Big Brother-huis toegestopt. Trots laat ze haar nieuwe aanwinsten, brieven, drop en een knutselpakketje, aan Willem zien. Willem: “Nou daar heb je zo lang op moeten wachten.”
Massagetruc
Voor het eten masseert Ruud Anouk. Even daarvoor had zij heel brutaal daar om gevraagd. Ook haar tovert Ruud om met zijn magische handen. Na een tijdje komt Bart erbij staan. Heel stiekem neemt hij het over van Ruud. Als twee kleine jongetjes staan zij achter Anouk hun lach in te houden. Dat lukt Bart niet lang, dus stopt hij er snel mee. “Is het lekker Anouk?”, pest hij haar. Anouk antwoordt: “Ja heel lekker. Ruud is een echte specialist.” Ruud kan het vervolgens niet laten om te vertellen dat het Bart zijn vingers waren. Anouk is even van slag, maar probeert toch nog: “Dat dacht ik al, maar ik durfde het niet te zeggen.” En meteen daarna: “Eikel!”
In de tuin hebben Anouk en Cyrille een verhelderend gesprek. Hoewel ze tegelijk in het huis kwamen, zoeken zij elkaar niet veel op. Nu vinden zij het eindelijk eens tijd om de vijf bewoners eens onder de loep te nemen. Cyrille als eerste: “Je kunt merken dat iedereen op elkaar ingespeeld is. Iedereen heeft zijn eigen taken. Dat is voor ons wennen. Je merkt ook heel goed het verschil in leeftijd wat betreft verantwoordelijkheden. Omdat mensen niet begrijpen wat hier gebeurt, trekken ze vaak verkeerde conclusies. Pas als je hier zit, merk je hoe moeilijk het is.” Dan komen de bewoners apart aan de beurt. Anouk: “Bart en Karin hebben altijd wel ergens een oplossing voor. Maurice vind ik ongelofelijk creatief. En Ruud vind ik een rustige huispapa.” Cyrille: “Bart is soms wel arrogant. Ruud vind ik een van de toonaangevende personen die hier heel erg in past. Net liep ik in de tuin en keek even naar binnen. Als je dan door het raam kijkt, lijkt het net weer alsof je het op televisie ziet. Dat is heel raar”
Chique dineren
Het avondmaal is een speciale dit keer. De biefstukken die Anouk mee heeft genomen, worden vanavond door het zevental meester gemaakt. Maar niet zomaar. Karin oppert om er iets moois van te maken. “We moeten ons netjes aankleden, want we eten biefstuk en dat moet je respecteren.” Anouk schrikt: “Ik heb helemaal geen nette kleren mee.” Karin helpt haar uit de brand met een lange zwarte galajurk. Willem doet zijn uiterste best om de maaltijd optimaal aan te passen aan de omstandigheden. Vanavond maakt hij zelfs een voorgerecht, heldere kruidenbouillon. Het toetje is Dame Blanche. Dit alles wordt geserveerd met wijn. De maaltijd geeft een apart plaatje. Midden op tafel staan twee grote stompkaarsen. Daaromheen hebben de bewoners grote groene bladeren gelegd. Big Brother heeft voor deze gelegenheid de tl-buizen gedimd. De bewoners genieten intens van de maaltijd. Ruud tegen de kok Willem: “Als je niks hoort dan zit het wel goed. Dat is meestal zo.” Bart: “Of iedereen is dan gestikt.”
Vooral bij Anouk gaat het eten er makkelijk in. Ruud: “Jij houdt zeker van lekker eten, Anouk?” Ze beaamt dit letterlijk volmondig. Even later neemt zij de laatste aardappeltjes. Ruud wil eigenlijk ook wel. Karin: “Ruud, je hebt nu concurrentie!” Anouk schrikt een beetje: “Ik dacht dat niemand meer wilde.”
Ruud is helemaal vol van de entourage rond het eten: “Jongens dit is echt uit eten. Het heeft wel iets weg van kerst. Ik vind het een heel leuk initiatief wat de zus van Anouk voor ons heeft georganiseerd. Ik wil zeker iets voor haar terug doen.”
Na de hoofdmaaltijd koelen Anouk en Cyrille buiten een beetje af. De twee hebben veel moeite om zich aan te passen. Cyrille: “We zijn moe. Misschien moeten we gewoon vroeg naar bed. Het is ook allemaal nieuw. Zoiets vreet energie. We moeten gewoon onszelf zijn en niet zoveel proberen grappig te zijn..” Anouk is het daar helemaal mee eens: “Ik heb niet het gevoel dat ik mezelf ben.” Cyrille: “Het is heel normaal dat ze zo close zijn, maar ik word zo moe van het proberen de gesprekken te snappen.” Anouk besluit vervolgens: “Ze zijn zo sterk op elkaar ingesteld. Ik heb niet het gevoel dat we er tussen komen.”
Een goed gesprek
Als ook het toetje is genuttigd, haalt Willem een grote koffer te voorschijn. Deze heeft hij van Big Brother gekregen. Elke dag moeten zij er een enveloppe uit halen. Hierin zit een stelling: de basis voor een goed gesprek. Ditmaal gaat het om de stelling: ‘liever met de auto in de file dan in de trein’. Iedereen heeft een ander standpunt, maar een echte discussie komt niet los. De biefstuk is zwaar gevallen. Het duurt dan ook in totaal drie uur voordat de bewoners de tafel afruimen en het eten voor gezien houden.
Na het gala-diner van woensdagavond en de drie uur durende discussie over het verschil tussen trein en auto, is het tijd voor rust. Cyrille gaat naast Ruud zitten aan de keukentafel. Ruud borduurt en wordt gade geslagen door haar. “Ik houd wel van spanning”, zegt zij. Ruud kijkt verschrikt op, zet zijn bril af en kijkt haar aan. “Ja, ik ben soms wel een beetje naïef en dan zoek je spanning eigenlijk bewust een beetje op. Maar dat maakt het allemaal wel des te spannender.” Dan vertelt ze over haar dansverleden en dat iedereen om haar heen drugs gebruikte. Ongetwijfeld bedoeld ze haar tijd in de house-scene. Daar kreeg ze afkeer van drugs. Ruud haakt daar op in: “Ach, ik ben er niet vies van om af en toe iets lekkers te gebruiken. Als je het maar met mate doet. Dan blijft het lekker.”
Kippenvel
Ruud en Cyrille kunnen het goed met elkaar vinden. De twee praten openhartig met elkaar. “Weet je eigenlijk wel dat je een geweldige stem hebt? Toen je gisteren dat lied zong kreeg ik echt kippenvel,” zegt Ruud. “Oooh.” Cyrille geeft Ruud een knuffel. “Nee, echt”, zegt hij. “Je hebt een geweldige stem. Misschien geeft dit programma je wel een zet in de goede richting. Het gesprek gaat verder over het zingen, haar waarschijnlijke toekomst in de showbizz en over mannen. Ze vertelt aan Ruud dat ze van pure mannen houdt. Ruud zet zijn bril af en gaat er even goed voor zitten. ‘Ik ben toch ook een pure man’, zie je hem denken. “Met mensen die ik niet zo goed ken, ga ik ook niet close om”, vertelt Cyrille. “Maar soms kan het ook wel eens anders lopen.”
Verandering van spijs
De andere bewoners zitten in de kamer. Het is daar een lauwe bedoeling. Anouk besluit om Ruud en Cyrille gezelschap te houden. Zij kijken alsof ze een beetje gestoord worden. Maar dat valt Anouk niet op. Zij neemt het borduurwerk over van Ruud. De ‘werklozen’ kijken toe hoe zij het doet. “Zeg, wil je morgen je nek gemasseerd hebben?”, vraagt Ruud aan Cyrille. Zij kijkt hem aan. “Daar heb ik geen moeite mee”, zegt ze zwoel. Ruud heeft weer een nieuw slachtoffer gevonden.
De persoonlijke situatie in het Big Brother-huis wordt besproken. Ruud: “Ik vraag mij soms wel eens af wat ik hier in godsnaam doe. Je verliest je eigen ik.” Cyrille: “Klopt, ik kwam hier met de gedachte om de boel eens flink op stelten te zetten. Maar ik merk dat ik wel erg rustig ben.” Ook Bart, die er intussen bij is komen zitten, heeft iets te melden: “Het is gewoon je dagelijkse sociale doordeweekse leventje hier.” Ruud: Ik vind het wel goed dat jullie erbij zijn gekomen. Dat zorgt wel voor een beetje leven in de brouwerij. Toen wij met zijn vijfen waren, was het heel erg rustig. Dat was ook wel even fijn, maar een beetje verandering is wel lekker hoor.”