Willem staat als eerste op om te douchen. Eindelijk eerder dan Karin. Hoera! Hierna voert hij de vissen, alleen praat hij niet met ze zoals Mona dat deed. Bart, Karin en Anouk schuiven al gauw bij Willem aan tafel. Karin spreekt haar medebewoners toe: “Morgen gaan we de weekopdracht halen, ja jongens?” De ‘jongens’ knikken braaf: “Ja hoor, Karin.” Als Cyrille de huiskamer binnenstapt, krijst Karin: “Cyrille je moet je batterijen omwisselen.” Anouk zegt voorzichtig: “Karin, je hebt zo’n hoge stem als je gek doet.” Willem en Bart: “Nou nee, een lelijke stem bedoel je.” Karin lacht: “Ja, het is mijn heksenstemmetje.” Anouk: “Ja, ik wilde het niet zo zeggen.” Karin zit er niet mee: “Oh dat mag je gerust zeggen. Dat maakt me niet uit hoor.”
Generale repetitie
De bewoners hebben geen vertrouwen in het slagen van de weekopdracht. Dit is voor hen echter geen reden om te stoppen met oefenen. Het lukt Ruud zowaar om op de éénwieler weg te fietsen. Bart: “Ruud was helemaal in een staat van orgasme toen het lukte. Ruud hoe voelt het als je eenmaal wegfietst op dat fietsje?” Ruud: “Hemels!” “Het is net als de wijde wereld ingaan, op een gegeven moment moet je het hek loslaten”, zegt Karin filosofisch, terwijl ze steunend langs het hekje schuurt. Anouk oefent met de diabolo. Het ziet er zo simpel uit bij anderen, maar haar wil het maar niet lukken. Anouk: “Flikker op, ik doe het niet meer, rotding.” Dan stelt Karin voor om een generale repetitie te houden. Ze doorlopen allemaal naar beste kunnen het parcours. Willem ziet het niet zo zitten. “We hebben ons best gedaan maar als zelfs Bart het niet kan dan kunnen we het wel schudden.” Morgen moet maar blijken of het ze ook echt lukt.
Het is vandaag de elfde van de elfde. Volgens Ruud gaat dan de carnavalsperiode van start. Karin: “Oh dan moeten we een Prins Big Brother verkiezing houden.”
Bruine bonen
De bewoners eten vanavond bruine bonen. Maurice: “Een lekker afscheidsmaal zeg. Kom je bij Rolf Wouters schijtend de studio in. Je verlaat het huis kotsend en schijtend.”
Karin vraagt zich af waarom Bart vaak zo rustig is: “Bart, ben je eigenlijk van jezelf stil, of is het aangeleerd?” Bart: “Ik heb gewoon regelmatig niets te zeggen. Al dat serieuze gepraat. Het is hier de eerste keer dat ik wordt geconfronteerd met mensen die niet alleen voor de lol leven. Voor mij zijn problemen nou eenmaal geen probleem zolang ik er geen probleem van maak.” Karin: “Ik kan het vaak zo niet bekijken hoor, en dat ligt echt niet aan mijn leeftijd. Bijvoorbeeld met de circusacts, Maurice stapt niet op de eenwieler, want hij denkt aan wat er kan gebeuren. Jij doet het wel, terwijl je maar twee jaar jonger bent.” Bart: “Ik heb natuurlijk mijn verleden mee; door het schaatsen, turnen en judo ben ik niet bang dat ik val.” Karin: “Inderdaad, jij hebt een goede motoriek. Maurice niet. Ik ook niet, ik weet dat ik onhandig ben.” “En dan moet je er ook niet aan beginnen”, merkt Maurice wijs op.
Bart vindt het knap dat Karin, Ruud en Willem, mensen die alledrie de 35 gepasseerd zijn, zich evengoed nog op de circusacts storten.” Karin: “Wat is nou 35?” Bart: “Ruud is al 45, en die stapt zo op die bal. Als die verkeerd valt!” Karin: “Ik kan me ook niet voorstellen dat ik al bijna 40 ben. Ik ben wel wijzer en verder ontwikkeld in geest, maar voel me nog 20.”
Voor de lol
Karin gelooft niet dat Bart alleen maar voor de lol leeft: “Je maakt mij niet wijs dat jij niet over de dingen nadenkt.” Bart: “Natuurlijk wel, maar ik ben niet met de toekomst bezig ofzo.” Maurice: “Dat doe jij bewust niet. Ik vind het prettig om dingen te plannen.” Bart: “Ik regel ook wel wat; zo ben ik verzekerd. Ik heb bewust mijn rijbewijs gehaald. Verder zie ik wel wat er komt.” Karin: “Volgens mij heeft Ruud ook nooit nagedacht over de toekomst. Hij zag elk jaar wel wat er op zijn pad kwam.”
Bart: “Precies, als ik Ruud zie, zie ik mezelf over 25 jaar.” Maurice: “Het lijkt mij slimmer om nu te investeren, bijvoorbeeld door te studeren, want anders kom je later op een punt dat je denkt; wat heb ik nou eigenlijk? Je wilt toch een huisje, een goede baan ?” Bart: “Spullen interesseren me niet. Zolang je alleen bent, kan je altijd nog ‘Back to basic’. Doe je gewoon mee met een project van Veronica.”
Barts koffertje is ook al bijna helemaal leeg. Maurice: “Ik vind het wel een leuk koffertje.” Bart: “Ik denk dat je hem wel mag houden. Ik wil hem ontzeeeeettend graag houden.”
Na het vertrek van Cyrille krijgen Maurice, Bart en Anouk ook eindelijk bericht van het thuisfront. Normaliter krijgen alleen Ruud, Willem en Karin post van hun kinderen. Bart heeft een kaart gehad van zijn beste vriend Tim. Hij leest hem snel en gooit hem door de kamer. Anouk heeft een fax gekregen van haar ouders. Anouk: “Ik vind het zo stom dat ze maar zo’n klein stukje schrijven. Schrijf dan een lange brief.” Maurice: “Dat had ik ook een keer. Kreeg ik eindelijk een brief, stond er alleen maar: ‘ik mis je, Thomas.’ Dan denk ik echt van: krijg ik eindelijk wat, staat er een bericht van de kat op.”
Maurice heeft ditmaal een lange brief van zijn zus gekregen. Hij heeft het er moeilijk mee. In een oogopslag probeert hij zoveel mogelijk tekst te lezen. Het doet hem duidelijk goed. Ruud mag hem ook even lezen. “Ruud wordt er helemaal opgewonden van”, roept Maurice. “Neem je hem niet mee naar bed!” Ruud onbegrijpelijk: “Ik zit gewoon te lezen hoor.”
Het grootste gedeelte van de avond staat Anouk alleen in de tuin. Ze rookt veel, denkt veel, maar huilt ook vooral veel. Ze heeft het er moeilijk mee. Niet voor niets heeft zij de hele week lopen roepen dat zij het huis uit wilde. Eenmaal binnen besluit Anouk om te stoppen met huilen: “Ik heb zo’n koppijn van al dat gejank. Nu is het maar eens over.” En even later tegen Willem: “Ik hoop dat Karin, Ruud en Maurice het niet erg vinden dat ik mocht blijven. Met jou en Bart kan ik wel goed omgaan, dus daar zit ik niet mee.” Anouk is duidelijk nog steeds niet zeker van haar rol in het huis. “Ik dacht dat jullie aan Cyrille meer hadden. Ik kan gewoon weinig. Jullie hebben allemaal wel iets wat je goed kan.” De rest probeert haar te overtuigen van het tegendeel. Het lukt niet echt.
Verkracht
Op gezette tijden komt Cyrille weer te sprake. Hoewel zij maar ruim een week in het huis heeft gewoond, heeft zij een diepe indruk achtergelaten. Met haar tarotkaarten bijvoorbeeld. Of haar massage door handoplegging. Of het zingen. “Als ik haar in de douche hoorde”, blikt Maurice nog even terug, “liep ik meteen weer terug, want dan moest ik weer aan het inzingen van onze cd denken.” Meteen dreunen Ruud en Maurice weer een couplet op van ‘Big Brother’. Het liedje is onderhand het mikpunt van spot in het huis. Ze doen vooral lacherig over de tekst. Anouk wil weten of ze de tekst zelf hebben geschreven. Karin: “Ja, in eerste instantie wel, maar later kregen we een aangepaste tekst en daar was helemaal niets meer van onze tekst bij”, zegt ze lachend. Bart: “Ze zouden wat dingetjes veranderen. Uiteindelijk is het compleet verkracht.” Ze laten Anouk het origineel zien. Terwijl Ruud het voor zingt, ontdekken de bewoners weer hoe mooi hun eigen tekst was.