Menu Sluiten

‘Big Brother’ verandert ook het leven van de thuisblijver

Brabants Nieuwsblad 24 september 1999
Door Jacques Hendriks

BREDA – In de gevangenis zitten lijkt me het ergste wat er is. Maar daar krijg je tenminste nog bezoek. Zij mogen zelfs niet even bellen met familie of vrienden.”

Zij’ zijn de negen (sinds gisteravond nog acht, omdat Martin is afgevallen) mensen die zich vrijwillig van de wereld hebben laten afsluiten in een kleine ruimte waar camera’s alles’ vastleggen. Heel Nederland kijkt mee in Veronica’s live-soap Big Brother.De negen zijn nu al Bekende Nederlanders. Een van de populairste deelnemers tot nu toe is nestor Ruud (44) uit Breda. Hij werkt als masseur in de wielrennerij, heeft een vriendin en een dochter van vijf. Ruuds vriendin wil best praten over haar bestaan als onbestorven weduwe, maar haar naam en die van hun vijfjarige dochter, laat staan hun foto, mogen niet in de krant.Zoals uit de inleiding op te maken valt, is ze niet razend enthousiast. Ik vind het leven al ingewikkeld genoeg zonder dat heel Nederland meekijkt.” Hun dochtertje geniet er wel van. Papa is een held! Bij het afscheid was ze wel heel verdrietig. Ze is gewend dat papa voor een tijdje weg moet vanwege zijn werk, maar dan kan ze altijd bellen. Nu niet. Eerder deze week snikte een andere deelneemster (Tara) dat volgens haar de anderen hun geliefden niet misten. Papa mist ons wél’, zei m’n dochter verontwaardigd.”Niet alleen Ruuds leven ligt overhoop door Big Brother, dat van zijn partner des te meer. Het lijkt soms wel of ik eraan meedoe, iedereen begint erover”, zucht ze.

Het begon allemaal als een grap, Ruud las een oproep. Echt iets voor mij’, zei de levensgenieter. Samen hebben we de vragenlijsten ingevuld. Favoriete eten: frietje tartaarsaus’. Dat soort onzin. Het was gewoon een lolletje.”Serieus werd het toen Ruud gevraagd werd om op kosten van Veronica van het vakantie-adres even over te komen voor een psychologisch onderzoek. Toen hebben we het er wel over gehad. Vind je het goed?’ Tja, zo zit onze relatie niet in elkaar. Ik ben geen type dat Het mag niet’ zegt.”TrotsHoe kijk je als de vriendin van’ naar zo’n krankzinnig programma? Beschaamd? Trots? Nee, als ik al trots op hem ben, dan heeft het niets met dit programma te maken. Daar is het veel te oppervlakkig voor. Ik probeer het als een lolletje te zien, want ik kan toch niet ingrijpen. Thuis kun je deelgenoot zijn, dit gaat helemaal buiten mijn leven om.”De winnaar van Big Brother, de laatste die overblijft, ontvangt 250.000 gulden. Bijzaak, zegt ze. Je moet niet over winnen praten. Natuurlijk, zonder die kluif zou niemand het doen. Maar je kunt het beter als een avontuur zien, want een spel kent winnaars en verliezers.

Wat ik hoop voor Ruud is dat hij heel erg zichzelf kan blijven.”Binnenkort is Ruud jarig, dat zal een rare dag voor het tijdelijk verscheurde gezinnetje zijn. En stel dat hij het zo goed blijft doen, dan zit hij ook met de feestdagen nog gevangen’. Daar zit ik niet zo mee. Alleen Sinterklaas vind ik jammer. Onze dochter is vijf, misschien gelooft ze er volgend jaar niet meer in.”