De bewoners staan vandaag laat op. Bart maakt de kachel schoon en Ruud is hout aan het hakken in de tuin. Sabine en Mona zitten in de keuken. Ruud komt binnen en geeft Mona een welgemeende knuffel. Ze zegt tegen Ruud dat ze heerlijk heeft geslapen. Ook Karin komt de keuken in en snijdt brood. In de slaapkamer zitten Maurice, Willem en Bianca ieder op een bed. Karin loopt met het brood de slaapkamer in. Er wordt in twee kampen gegeten.
Vandaag is een grote dag aangebroken voor de bewoners. De nominaties zijn vanmiddag bekend. Ook wordt de nieuwe weekopdracht aan de bewoners bekend gemaakt. Iedereen lijkt er op zijn eigen manier mee om te gaan. De een kijkt stil voor zich uit en de ander loopt druk heen en weer. Tegen twaalf uur is het dan zover. De weekopdracht is bekend. Iedereen heeft een lijst gekregen met daarop negentig plaatsnamen. Deze namen hebben elk een postcode. De bedoeling is dat iedere bewoner voor vrijdag aanstaande twaalf uur, negentig postcodes uit het hoofd leert. Big Brother noemt vijftien plaatsen op en elke bewoner moet er minimaal tien goed hebben. Lukt dit niet dan zijn de bewoners een deel van hun budget kwijt. De bewoners zetten vijfendertig procent van het huishoudgeld in voor de weekopdracht.
Even later schalt de stem van Big Brother door het huis. De spanning is te snijden. Iedereen kijkt voor zich uit. Niemand lijkt zich echt zeker van zijn zaak. De eerste genomineerde is Bart. “Dat had ik helemaal niet verwacht”, zegt Ruud. Hij lijkt verbaasd. Bart zelf maakt zich er niet al te druk over. “Als jij nu ook nog wordt gekozen dan is het doorgestoken kaart”, merkt hij op. Alsof de duivel ermee speelt, klinkt de stem van Big Brother weer. “De tweede genomineerde is Sabine.” De schrik is van haar gezicht af te lezen. Dan maakt de schrik plaats voor een zenuwachtig lachje. “Oh jeetje, dit had ik toch helemaal niet verwacht “, zegt ze. “Ik wil wel weten wie mij genomineerd heeft. Daar hebben wij toch wel recht op. Ik wil het weten!” Sabine klinkt furieus. Even later gaat zij met Bart naar buiten en laat de andere bewoners achter in de woonkamer.
Als de twee weer naar binnen lopen krijgen zij een verklaring van de andere bewoners. “Teveel afgezonderd en te weinig open”, zijn de twee meest gehoorde verklaringen. Sabine en Bart lijken hier niet veel mee te kunnen. De emotie is in hun ogen te zien. Hoe gaat dit verder?
Vandaag zijn de naschokken van de nominaties nog duidelijk voelbaar. Er is stilte in het huis. En dan vooral waar Bart en Sabine zich niet bevinden. De bewoners proberen zich met kleine dingetjes bezig te houden: Willem bakt pannekoeken, Ruud en Maurice houden zich bezig met de kachel. De weekopdracht is tevens een welkome afleiding. Er wordt geen overbodig woord gezegd. In de buurt van Bart en Sabine is het andere koek. Juist daarom durft alleen Mona zich bij het tweetal te voegen. En dat doet ze vaak. Want de nominaties zitten haar dwars, helemaal die van haar beste vriendin. ’s Middags in de tuin laat ze dat al blijken als ze samen met Bart en Sabine nog even terugkijkt. “Ik zou haast denken dat het doorgestoken kaart is.” Het is namelijk een kliekje tussen Karin, Maurice en Bianca.” Bart is het er helemaal mee eens: “Ik riep het meteen.” Mona probeert het gesprek op een ander onderwerp te brengen: “Ik zie het somber in voor mezelf hoor, die postcodes.
Volgens mij weet ik niets meer als ik in de dagboekkamer zit”, geeft Mona toe. Sabine weet raad: “Stampen, stampen.” Het onderwerp gaat vervolgens toch weer makkelijk over op de nominaties. Sabine: “Ik heb bij een paar mensen nu al dat ik ze niet meer hoef te ontmoeten na Big Brother” Als twee schoolmeisjes met huiswerk liggen Mona en Sabine op bed. Ze hebben er geen zin in. “Aadorp”, begint Mona bij de eerste postcode. Het heeft weinig zin, want meteen beginnen de twee vriendinnen weer over de nominatie van Sabine. Sabine: “Ik heb nu een vijandig gevoel ten opzichte van andere mensen. Ik hoop dat dit morgen weg is. Je wordt met je neus toch even op de feiten gedrukt.” Het wordt weer tijd voor het huiswerk: “Aadorp”, probeert Mona nog een keer. En weer zonder succes. “Weet je wat het is”, begint Mona: “Ik denk tussendoor steeds aan die nominaties, dus van die postcodes komt zo weinig terecht.” Sabine: “O, je bent nog erger dan ik.” Van huiswerk komt weinig terecht. “Schijtzooi!”, roept Mona opeens uit. Sabine: “Wat?” Mona: “Ach alles. Ik had me er absoluut geen voorstelling van gemaakt, van die nominaties.” Sabine en Bart ontmoeten elkaar in de gang. Op dat moment krijgt Sabine het even moeilijk. Vooral omdat zij en Bart in hetzelfde schuitje zitten. Uiteindelijk belanden zij op bed. Mona komt binnen om de twee pechvogels op te vrolijken. Sabine: “De boosheid komt nu naar boven. We voelen ons verraden door een groot deel van het huis.” Mona: het is een kliek. Ze willen jullie niet weg hebben om persoonlijke redenen, maar jullie horen niet bij hun kliekje.” Sabine heeft er een andere reden voor: “Willem ziet concurrentie. Klaar. Daar ben ik nu wel achter.” Bart: “Als jij weg moet ga ik wel op jouw bed liggen als de anderen een kliekje blijven vormen. Dan moet je er maar een hele fles parfum overheen gooien.” Na de maaltijd is het tijd voor postcodes. Ieder voor zich. Het is weer stil in het huis. Mona leert eindelijk wat het postcode van Aadorp is.
Na alle commotie rondom de nominaties is maandagavond iedereen uitgeput. Een enkeling probeert nog een paar postcodes uit het hoofd te leren, maar tegen elf uur gaan de eersten al naar hun kamer. Het is nog flink stampen geblazen met de postcodes. Sabine, Mona en Ruud besluiten om nog een poosje door te gaan. Bart komt er naderhand ook bij zitten. Het blijkt dat hij er al heel veel kent, wel een stuk of twintig. De anderen zijn dan nog steeds op ongeveer tien postcodes blijven steken. Dat belooft nog wat voor de komende dagen.
Ruud en Mona bekijken samen de foto’s van Mona’s huwelijk en van haar zwangerschap. Als ze even later bij Sabine en Bianca in de woonkamer gaan zitten, proberen ze nog een beetje te leren. Maar valt dát even tegen. “Ik krijg het er niet meer in”, klaagt Ruud. “Ik zit nu al een half uur naar dezelfde code te kijken”, zegt Sabine. De lijsten worden aan de kant geschoven. Morgen is er weer een nieuwe dag. Nu is het tijd voor ontspanning. Ruud pingelt op zijn gitaar en de bewoners neuriën een beetje mee met de evergreens. Dan spreekt Big Brother. De technische dienst komt langs om een defect aan de tuincamera te verhelpen. Vol enthousiasme gaan de bewoners voor het raam staan om het allemaal zo goed mogelijk te kunnen zien. Maar waarschijnlijk hebben de mannen van de technische dienst de opdracht gekregen om de bewoners niet aan te kijken. Zij zorgen dat ze met hun rug naar het huis staan en trekken zich niets aan van de aandacht die ze van de bewoners krijgen. Sabine en Bart zitten ondertussen onverstoorbaar op de bank. Hun prille liefde wordt zwaar op de proef gesteld en dat beseffen ze maar al te goed. Bart kijkt Sabine bijna wanhopig aan. Zij kroelt hem door zijn haren. “Ik ben niet echt verdrietig maar meer teleurgesteld in de bewoners”, zegt Bart. De twee kijken elkaar aan. Nog twee dagen, en dan worden ze van elkaar gescheiden. De tijd die hen nog rest, gebruiken ze goed. Het bed is de ideale plek om even de realiteit te vergeten. Ze lijken zich niet te storen aan Ruud en Willem die ook al in bed liggen, en fluisteren nog wat. Even later ligt iedereen te slapen, onderweg naar morgen.