Big Brother vindt het om tien uur de hoogste tijd om op te staan. ‘Binnen’ van Marco Borsato wordt het deze keer. Het gaat allemaal niet van harte. Bart is er het eerst uit, maar Karin is het meest actief. Zij voert de kippen en wringt de was uit. De tuin is nog steeds mooi wit, al begint het laagje sneeuw al weer een paar gaatjes te vertonen.
Koude weekopdracht
Big Brother maakt rond het middaguur de nieuwe weekopdracht bekend. De bewoners moeten een echte sneeuwpop fabriceren. Een pop van 1,75 meter hoog, met smeltbare sneeuw en aangekleed als een traditionele sneeuwman. Dus compleet met wortelneus, hoed, bezem, knopen, twee zwarte ogen en een mond. Ook moeten ze een sjaal breien. De bewoners hebben hier wel vertrouwen in en zetten hiervoor de helft van hun boodschappengeld op het spel. Dat is het maximum. In de Almeerse tuin zijn de witte vlokken inmiddels als sneeuw voor de zon verdwenen. Het lijkt erop dat de bewoners voor het budget van hun laatste week aan de weergoden zijn overgeleverd.
Rust weergekeerd
Na de nominaties lijken de bewoners weer enigszins tot zichzelf te komen. Als vanouds wordt over de nominaties gepraat. Karin, Ruud en Bart staan op de wip om het huis uit te gaan. Willem en Ruud, de gedoodverfde maatjes, zijn buiten aan het werk. Bart biedt Willem aan een paar handschoenen te pakken voor bij het zagen, maar Willem wijst zijn voorstel af. Als Karin de mannen vraagt wat de plannen zijn voor die avond, geeft Bart aan dat de tobbe weer wordt opgestookt voor een avondbad.
Een half uurtje later zit iedereen aan de thee en worden de kaarten geschud voor een boompje klaverjassen. Ruud en Willem spelen tegen Bart en Karin. Tussendoor wordt het deeg voor het avondmaal bereid, de bewoners eten deze avond pizza.
Voor de winst
Na het eten is het tijd voor de afwas. Terwijl Bart en Ruud hout hakken voor het bad, vertelt Karin Willem over haar gesprek in de dagboekkamer. Beiden zijn het erover eens, dat alle overgebleven bewoners zelf willen winnen. In de tuin praten Ruud en Bart over hun gedrag en uitspraken in het BB-huis. Bart is ervan overtuigd, dat hij meer te verliezen heeft dan de anderen in de buitenwereld. Even later steken ze het hout voor de badkachel aan en is het wachten tot het water op temperatuur is. Halverwege de avond is het water warm genoeg en gaat iedereen in bad. Onder het genot van een glaasje drinken dobberen de bewoners in het water en praten ze wat.
Maandagavond brengen de bewoners weer eens gezellig door in het størvatt. Helemaal volmaakt is het volgens Karin niet: “Ik mis toch de sneeuw.” Dit is Ruud zijn schuld, hij geeft toe: “Ja, ik heb het niet besteld.” Karin: “Verdorie, bestel het dan.”
Karin en Bart hebben, na een uur, genoeg gebadderd en laten Ruud en Willem alleen in het bad achter. Ruud vindt het tijd om zijn hart te luchten. Hij kan het niet verkroppen dat hij door Willem is genomineerd. Ruud: “Ik was even verrast, dat mag je wel weten.” Willem valt hem in de rede: “Ja, dat wist ik ook wel. Dat kon ik je op een briefje geven.” Ruud vervolgt: “Maar eh, het is nu eenmaal zo.” Willem: “Je moet het niet persoonlijk opvatten.” Ruud: “Ja, ja, ja, ja. Dat doe ik helemaal niet.” Willem: “Dat zou niet eerlijk zijn. Dat doe ik ook niet bij een ander. De enige die dat gedaan heeft is Tara. Ze vond degenen die op haar gestemd hebben hypocriet.” Ruud: “Ja, ja, ja, ja. De enige wat ik over haar kan zeggen is …” Willem: “Dat ze lekkere memmen had.” Ruud: “Ja, dat ook. Maar wat ik niet begrijp is dat je liever met mij over blijf dan met Karin, maar mij toch nomineer.” Willem: “Ja, dan begrijp je niet wat ik probeerde uit te leggen. Ik vond dat ik het verplicht was. Het heeft niks met jou te maken, ik praat beter met jou dan met Karin. Ik praat met iedereen wel goed eigenlijk. Zelfs met Bart. Het is alleen makkelijk om Bart op de kast te krijgen. Maar ik vind hem wel een aardige jongen.”
Laten vallen
Ruud: “Wat ik zo moeilijk vind is dat als je denkt dat je maatjes bent met elkaar, dat je iemand toch gaat nomineren.” Willem: “Daarom zei ik ook, ik heb niemand genomineerd, ik heb iemand gewoon de voordeel van de twijfel gegeven. Misschien heb ik wel het meeste respect voor haar. Als moeder van vier kinderen, plus wat ze allemaal doorgemaakt heeft.” Ruud: “Ik heb ook respect voor haar dat ze hier zit ondanks haar vier kinderen. Ik vind alleen dat als iemand jouw maat is dan laat je hem niet vallen.”
Willem: “Dat zie je helemaal verkeerd. Bart is ook jouw maatje? Maurice was ook jouw maatje. Weet je wat het is: je wordt hier gedwongen om je gevoelens aan te spreken. En als je dat doet, ben je niet goed bezig. Het feit dat ik me jouw maatje voel moet buiten de nominaties blijven.” Ruud: “Daar verschillen we dan in zienswijze over. Als een maat bij mij aan de deur komt, ook al heeft hij iemand vermoord, hij mag bij me pitten. Dat is een maat voor mij.” Willem: “Zoals jij het nu zegt, lijkt het alsof ik jou heb laten vallen.” Ruud: “Nee, ik probeer je mijn denkwijze uit te leggen. Ik heb niet het gevoel dat je me hebt laten vallen, ik heb het geaccepteerd.”
Populair
Willem: “Toch zit je ermee.” Ruud: “Het leven gaat gewoon door. Het is toch zo, godverdikkie. Onder het fietsen heb ik zitten denken. Stel dat ik donderdag het huis uit ga, dan heb ik het toch volgehouden. Ik heb waarschijnlijk een contract met een professionele wielerploeg en ik heb me geprofileerd als een knuffelbeer. Wat wil je nog meer? Ik denk niet zozeer aan het geld, maar aan wat op me afkomt als ik eruit kom.” Willem weer: “Ik heb mijzelf niet populair gemaakt door jou te nomineren.” Ruud getuigt van een groot hart en zegt: “Als je eerlijk tegen jezelf bent geweest, dan is het goed. Het ergste is als je jezelf verloochent. Ik heb mijn keuze gemaakt en jij hebt die van jou gemaakt. Ik heb er respect voor. Je bent nog steeds welkom bij mij thuis in januari. Neem gerust je kinderen, mee want Bibi vindt dat hartstikke leuk. Als je naar jezelf in de spiegel kunt blijven kijken, is het oké. Zo is het gewoon.”
Na dit vertrouwelijk gesprek houden Willem en Ruud het ook voor gezien. Voor het slapengaan spelen ze nog een potje kaart met Bart.