Big Brother is er vroeg bij. “Goedemorgen Ruud, tijd om wat aan de weekopdracht te doen.” Het is 07.45 uur. Ruud rolt zonder veel commentaar uit bed. Hij laat eerst braaf de kippetjes los en geeft ze te eten. Vervolgens balsemt hij zijn spierbundels in om vervolgens nog voor achten fluitend op de fiets te stappen. Met een banaan aan zijn zijde begint Ruud de volgende etappe. Een klein uurtje later verschijnt Bianca in zeemleren broek om de fakkel over te nemen. Achtereenvolgens fietsen ook Maurice en Sabine delen van de etappe. Maar echt actiever worden de bewoners er niet van. Na de inspanning gaan ze gelijk gestrekt op de bank. Slapen tot de volgende ronde..
De ochtend en het grootste gedeelte van de middag stond in het teken van de barre fietstocht door Nederland. Er wordt afwisselend gefietst en geslapen. Ruud en Sabine genieten zichtbaar van de inspanning. “Ik wil zo optimaal mogelijk gebruik maken van die fiets”, hijgt Sabine al fietsend. “Een nobel streven”, vind Ruud. Maurice is het er helemaal mee eens. “Je moet het ook gewoon voor jezelf doen, hartstikke gezond. “De kilometerteller doet het niet goed”, zegt Sabine bezorgd. Ruud is inmiddels expert op het gebied van hometrainers: “Je moet gewoon tot 10 kilometer doorfietsen en vanaf dan geeft hij het wel goed aan. Don’t worry be happy.” Bianca ligt ondertussen peinzend voor zich uit te kijken op de bank. “Als ik dit huis uit kom, ben ik gewoon een bekende Nederlander. Ik ben onderdeel van een programma, en ik heb geen idee hoe het eruit ziet. Dat vindt ik best wel lastig. Je bent je anonimiteit kwijt. Vanaf nu kan je niet meer gewoon een kroeg instappen zonder bekeken te worden. Even naar ‘de Bommel’ kan niet meer. “Ja dag”, reageert Sabine. “Ik ga gewoon naar ‘Hopper’ als ik thuis kom. Daar kent toch iedereen elkaar, dus die gaan echt niet achter je rug staan kletsen.” Bianca kijkt bedenkelijk.
Ze weet het allemaal zo net nog niet. Na het bezoek aan de psycholoog, die deze ochtend met iedereen een gesprekje heeft, kruipt Karin naast Maurice op de bank. Hij slaat z’n arm om haar heen en pakt d’r handen vast. Maurice en Karin zijn de afgelopen twee weken naar elkaar toegegroeid en erg op elkaar gesteld geraakt. “We zijn knus aan het zijn”, zeggen ze lachend, “volgens de psycholoog is dat goed voor het moraal.” Dan komt Sabine aanlopen, “ooh, echt een koppeltje. Wat leuk.” “Je moet gewoon even naar de psycholoog gaan”, plaagt Karin, “dan kunnen jij en Bart dadelijk ook zo gaan zitten.” “Ik vind het wel fijn om mensen aan te raken hoor”, zegt Sabine. “Je hebt ook mensen die er helemaal niet van houden, maar ik ben best wel aanrakerig.” Dat beloofd wat! Vandaag blijkt een echte hangdag voor de bewoners. Het fietsen lijkt –om in wielertermen te schrijven- een zware wissel op hen te trekken, maar er is één bewoner die het allemaal wel prima vindt: Bart. Sabine mag van hem best tussen zijn benen gaan op bed zitten. Gisterennacht -of was het vanmorgen vroeg?- hebben ze elkaar immers ook al een kusje voor het slapengaan gegeven. Karin waakt als een moeder over het kersverse stel, dat niet bij elkaar lijkt weg te slaan.
Vanmiddag is er weer eens een psycholoog in de dagboekkamer geweest, wiens bezoek een enorme uitwerking op de groep lijkt te hebben. Enkele bewoners komen zelfs huilend uit de dagboekkamer! Willem gaat buiten verder met het snijden van de selderij. Voor vanavond staat er andijvie op het menu, met gebakken lever. Maar dat lijkt voor vandaag niet meer zo belangrijk. Maurice lijkt zich drukker te maken over de gist, want die is op. Wordt het morgen een ontbijt met brood, waarmee je elkaar moeiteloos de hersens kunt inslaan en dat je met een bijl in stukjes moet hakken?Bart krijgt een klapje te verwerken, als Sabine zich laat ontvallen dat ze “een keertje vreemdgaan helemaal niet erg vindt.” Of is ze hierdoor juist de ideale vrouw voor hem? De tijd zal het leren. Iedereen fietst maar gewoon braaf z’n kilometers, want dat is de enige zekerheid die de bewoners nog hebben: vrijdag moet de ronde van Nederland gefietst zijn!
Om tien minuten voor half acht is er nog steeds niemand aan het koken. Willem zal de klus moeten klaren, want als horeca-man weet hij vast wel dat lever ontzettend moeilijk is te bereiden. Tot het avondeten wordt de tijd gedood met een aantal zeer vals gezongen evergreens. Nog nooit is ‘You’ll never walk alone’ van wijlen Frank Sinatra zo hemeltergend vals vertolkt als vanavond.