Om kwart over tien worden de bewoners met een, dit keer gezapig, muziekje gewekt. Het begin van de ochtend verloopt heel rustig. Bart dekt de tafel, Karin staat uitgebreid te ’tutten’. Willem en Ruud lijken weer terug naar bed te zijn verdwenen.
Uiteindelijk zit iedereen aan de keukentafel. Er zijn gekookte eitjes, speciaal voor Karin, die geen zin had in een gebakken ei. Aan tafel wordt nog wat nagepraat over de bouwperikelen. Na het eten gaan Karin en Bart weer bezig met het laatste bouwwerk. De eentjes, zesjes en lange stukken Lego vliegen je om de oren. Ruud en Willem houden zich bezig met afwassen en opruimen. Ruud komt nog even bij Bart en Karin kijken, of het tweetal wel opschiet. Bart reageert: “Wat denk jij, dat we stil zitten hier?” De dubbele bodem ontgaat Ruud en hij antwoordt gepikeerd: “Wat ben jij toch gauw op je pik getrapt zeg.” Als de koffie klaar is, is alles vergeven en vergeten. Er volgt een levendige discussie over roddelbladen en voetbal. Een half uurtje later loopt Ruud naar buiten en gaat een balletje trappen in de sneeuw. Willem trekt een trui aan en gaat ook naar buiten, waar hij samen met Ruud voetbalt.
Er volgt een levendige discussie over roddelbladen en voetbal. Een half uurtje later loopt Ruud naar buiten en gaat een balletje trappen in de sneeuw. Willem trekt een trui aan en gaat ook naar buiten, waar hij samen met Ruud voetbalt.
Commentaar
Het zijn vooral Karin en Bart die zich bezighouden met de weekopdracht. Geheel uit vrije wil. Als Ruud en Willem de twee uitnodigen voor een kopje soep aan de eettafel, nemen zij hier weinig tijd voor. De Legostenen zijn belangrijker. Ruud en Willem, die tot dan toe het voetballen belangrijker vonden dan de speelgoedsteentjes, komen er bij staan. De kerstman is bijna af en daar willen ze bij zijn. Dus hangen zij op de rugleuning van de bank om terloops wat commentaar te geven.
Als Bart het laatste stukje van de kerstman heeft gemaakt, loopt hij naar de bank. “Zullen we er even van een afstandje naar kijken”, vraagt hij aan Karin. Terwijl hij naar de bank loopt, juicht hij. Dit is het moment dat Ruud en Willem het over nemen. Er is echter weinig meer te doen.
Maurice
Later op de middag krijgen de bewoners de foto van Maurice om bij de rest van de huisverlaters te hangen. De eerste reacties zijn verbaasd. Karin: “Hij is onherkenbaar!” Willem: “Ja, hij is kortgeknipt.” Bart: “Is het Maurice wel”, lacht hij. Ondanks het commentaar, voldoet de foto. Hij wordt opgehangen. Maar eerst moet Karin de boormachine, die gebruikt is voor het bad nog naar de dagboekkamer brengen. Bart pakt hem voor haar en houdt de boormachine in ‘aan’ stand voor haar gezicht. Karin deinst verschrikt achteruit: “Doe toch niet zo eng met dat ding. Engerd!”
Het is een matte middag vandaag. Bart zit aan de eettafel van waarachter hij iedereen van commentaar voorziet. De rest is bezig met het verschonen van hun bedden. “Rustig, nog drie weken”, roept hij als de anderen zeggen dat hij zijn spullen ook moet wassen. Hierna trekt Karin wat tijd uit om te knutselen. De mannen beginnen aan een potje hartenjagen. Ruud: “Weet je wat ik heb gedroomd? Dat ze de cadeautjes terug hebben gestuurd, omdat ze er geen reet aan vonden.” Willem grappend: “Bij jou kan ik me dat wel voorstellen.” De mannen houden het kaarten vol tot het avondeten.
Tijdens het eten komt de onvermijdelijke discussie weer aan bod. Bart neemt zijn gebruikelijke positie in. Hij gaat er vandaag weer lekker tegen in. Hij krijgt echter niet echt voet aan de grond. Na het eten zoekt hij snel zijn bed op. Hij lijkt niet lekker in zijn vel te zitten.
Ruud besluit om met de Lego te spelen. Nu de weekopdracht klaar is, heeft hij daar opeens zin in. Ruud: “De weekopdracht is gewoon af. Wie had dat gedacht joh.” Karin: “Ik niet.” Ruud: “Ik sta er nog steeds van te kijken.”
De avond wordt door de bewoners in alle rust met de Lego en Duplo doorgebracht. Karin bouwt haar auto af, Willem fabriceert een blond meisje en Ruud bouwt een echte NAC-man. Bij het transport van zijn beeld van keukentafel naar huiskamer gaat echter wat mis, het beeld breekt in twee stukken. Haastig pleisterwerk, en de zwart-geel geklede pop wordt naast de kerstman gezet.
Als de mannen een kwartiertje later in de huiskamer zitten, worden er plannen gemaakt om een sportquiz te doen. Ruud moet vragen beantwoorden over wielrennen, Bart over schaatsen, en Willem over voetbal. Omdat er over voetbal meer valt te weten dan over de andere sporten, stelt Bart voor dat Willem geen vragen over damesvoetbal hoeft te beantwoorden. Nadat Bart op wonderlijke wijze het antwoord weet op een onmogelijke vraag, wordt de quiz eigenlijk al gestaakt. Ruud kan er echter geen genoeg van krijgen, en leest stilletjes verder in het sportboek.