Vannacht was het redelijk vroeg bedtijd, zo tegen half één lag iedereen in z’n nest. Willem ziet het somber in voor de volgende week: “Morgen krijgen we weer een spannende opdracht, die halen we nooit.” Bart moet nog een beetje wennen aan Mona, want hij roept ineens verschrikt uit: “Kijk,er loopt iemand door de tuin!”, om vervolgens te constateren dat het Mona is. Ruud bekijkt het huis op zijn heel eigen wijze: “Ik vind het net een grote caravan.” Claustrofobie lijkt hem in z’n greep te krijgen. “Ik wil naar de stad, om lekker dronken te worden.” Willem en Ruud gaan naar buiten. Ruud heeft af en toe nog wat irritaties, zegt hij. “Vooral over Bianca, maar ze heeft ook wel haar goede kanten.”
Na de nachtrust zijn de mannen er als eerste uit. In tegenstelling tot de vrouwen hebben zij hun eigen hoogst persoonlijke ‘wake up-call’ van Big Brother gekregen. Ruud dekt de tafel. Bart houdt hem gezelschap, maar eerst gaat hij even bij zijn ‘meisjes’ in de tuin kijken. Het voer wordt gretig uit zijn hand gepikt. Hij heeft vanmorgen de zomer in zijn bol, dat zie je meteen aan zijn zonnebril. Later komt Bianca als eerste van de dames de keuken binnen. Ze heeft zich al opgemaakt en voor de gelegenheid een feestelijke jurk aangetrokken. Vandaag is namelijk Willems dochtertje jarig! De ochtendbegroetingen worden in een gemoedelijke sfeer uitgewisseld. “Vanmorgen heb ik mijn favoriete shirt aangetrokken”, zegt Bart onder het zonnescherm tegen Bianca. “Het kostte maar vijf gulden en het zit vol gaten, zo vaak heb ik het nu al aangehad. Al mijn kleren zitten trouwens vol gaten.” Bianca loopt naar binnen en voelt nog maar eens aan de deur van de verwenkast, je weet maar nooit. Helaas, de deur blijft hermetisch gesloten. Dan maar koffiezetten. Bianca kalkt als een volleerde ‘jailbird’ meteen de datum op de muur. Een wesp met een ochtendhumeur maakt een einde aan het vredige tafereeltje, ze moet werkelijk de meest vreemde capriolen uithalen om het beest kwijt te raken. Als een dolle springt Bianca door het huis, in een soort prehistorische regendans. Uiteindelijk zoekt ze bescherming bij Ruud. Maar dan is de wesp alweer weg.
Zit er ergens een wespennest? Mona vindt het nog veel te vroeg om wakker te worden, als Big Brother haar wekt. De mannen zijn dan al lang klaarwakker. Volgens Mona is het pas twaalf uur. Ze moest eens weten, het is nog maar amper half elf. Mona heeft dezelfde problemen met de tijdsbeleving als de anderen tijdens hun eerste week in het huis hadden. Vol goede moed stapt ze dan maar de douche binnen, vandaag gaat ze er weer lekker fris tegenaan! Het gegil is oorverdovend. Oeps, de boiler was leeg… Later aan de eettafel zal iedereen er nog smakelijk om lachen, Mona’s “Aah!” en “Ooh!” worden met veel gevoel voor drama geïmiteerd. De groep heeft haar opgenomen, dat is steeds beter te merken. Bart is vanmorgen op vrijersvoeten en stapt de kamer van Sabine binnen. Hij maakt haar wakker, maar dat vindt ze niet erg. Bart kan duidelijk een paar potten breken, want ze kijkt hem lief aan. Bart blijft even babbelen en graait ineens, overmoedig geworden, bij Sabine onder de dekens. Dát had hij beter niet kunnen doen. Zijn vergoeielijkende: “Kouwe handjes heb ik , hè?”, komt behoorlijk knullig over. Hmm. Bart smeert hem snel naar de eettafel, daar gaat hij wat voor zich uit zitten staren. Maurice verbreekt de stilte met: “Wil jij thee?” Karin geeft aan de eettafel een demonstratie kaassnijden aan Maurice, als die uitroept: “Wat doe je nu?” Haar korte maar krachtige antwoord: “Het werd zo plat, ik doe dat altijd zó.” Ondertussen dist Karin een spannend verhaal op over overleven in de sneeuw, het kaas snijden gaat tussen de bedrijven door. Willem is er nu ook bij komen zitten, in zijn ondergoed! Het feestvarken is duidelijk nog niet in de stemming voor uitbundigheid. Met een kop thee en een broodje wordt hij weer een beetje mens. En dan gebeurt het: Ruud besluit hem op een troostlied te trakteren. Het ‘Lang zal ze leven, lang zal ze leven…!’ is gemeend. Bianca geeft Willem een dikke kus en je ziet hem nu elke seconde verder opfleuren. Willem stráált nu van top tot teen. Hij klapt en hij zingt ineens uit volle borst. Dat was het moment waar iedereen op zat te wachten, zo kennen ze hem weer. Het lijkt wel of de zon ineens feller is gaan schijnen. “Dit is alleen voor jou!”, roept Ruud uitgelaten in de camera, alsof het dochtertje van Willem daar aan de andere kant zit te kijken. Ruud is in een opperbeste stemming, hij pakt een paar spijkers en begint een touw te spannen. Willem doet mee. Met een potje ballonvolley leven ze zich helemaal uit. Willem maakt een omhaal, Ruud is onder de indruk: “Zo hé, die was à la Marco van Basten hè”
Ruud, Maurice en Willem zijn duidelijk het gelanterfant zat. Met rek- en strekoefeningen proberen ze de luiheid uit hun lijf te bannen. Mona daarentegen heeft hier helemaal geen zin in. Vanuit haar warme plek op de bank kijkt ze genietend naar buiten. “Ik heb echt het zondaggevoel.” Ruud is uitgerekt en leest nu samen met Bianca gedichten voor. Bianca’s rustgevende stemgeluid brengt Mona naar dromenland. Ondertussen is Karin in de keuken bezig. Ze heeft een cake gebakken en haalt die net uit de oven. Sabine loopt naar de keuken en snuffelt in de lucht. “Hm!”, geniet ze, “Het ruikt naar cake.” Sabine, het ìs ook cake. Het is tijd voor thee. Het Big Brother-huis leeft weer even op. Alleen Mona blijft slapen. Zelfs de geur van de Karin gebakken cake kan haar niet verleiden haar ogen open te doen. “Mona, Mona! Moet je geen cake dan?”, roept Karin. Een kopje thee, lekkere plak cake erbij, buiten regent het en de openhaard is aan. De perfecte sfeer voor een goed gesprek met als onderwerp ‘De Liefde’. Wanneer zeg je tegen iemand dat je van die persoon houdt? Maurice: “Sommige mensen zeggen het pas op het sterfbed.” En wat is je meest romantische moment? Sabine is daar duidelijk in: “Gewoon in de kroeg, aan de bar. Ik vind het onverwachte juist romantisch. Niets in scene gezet.” Maurice kan zich daar helemaal in vinden:”Als je op een terras zit en je kijkt naar elkaar. Je hoeft niks te zeggen, je weet het gewoon van elkaar. En dan tien minuten later de dikste ruzie. Dat is pas mooi.” Na het eten tafelen de bewoners lekker na. Karin wordt de hemel in geprezen. Willem is zeer te spreken over haar culinaire hoogstandje. Eerder op de dag bekende hij aan Maurice dat het door Ruud gefabriceerde rijstgerecht van afgelopen vrijdag, niet echt bij hem in de smaak was gevallen. Karin kan dus tevreden zijn. In de ogen van de meester heeft ze het goed gedaan. Zondagmiddag vloeit ongemerkt over in zondagavond. Het lome gevoel van niets willen hangt nog steeds binnen de BB-muren. Ruud probeert het nog: “Wat gaan we vanavond doen, we moeten leuk doen voor de kijkcijfers.” Maar niemand reageert. Lekker op de bank met een goed boek, een goed gesprek. Daar hebben ze zin in. Alleen Bianca is aktief. Ze poetst nog even de douche op. Als ze klaar is gaat ook zij in de woonkamer zitten. Karin vat het geheel nog even goed samen: “Dit is lekker, het is wel rustig zo. Geen telefoon, alleen jammer dat we geen muziek bij hebben.” Maar wat blijven Sabine en Bart lang weg? Waren zij niet al lang geleden naar de herenslaapkamer vertrokken voor een onderonsje? Zou hun omgang met elkaar intussen andere vormen hebben aangenomen dan een puur vriendschappelijke? Aiaiai!!!!